Duża liczba leków, należących do różnych grup chemicznych i farmakologicznych, może mieć korzystne działanie w zaburzeniach rytmu serca. Należą tu glikozydy naparstnicy, leki przeciwhistaminowe, środki miejscowo znieczulające, różne kationy: wapniowy, magnezowy, potasowy. Głównymi, znanymi od dawna lekami przeciwarytmicznymi są jednak chinidyna i prokainamid. Wzrosło ostatnio znaczenie leków sympatykolitycznych z grupy p-adrenolityków, lidokainy i fenytoiny. Zaburzenia rytmu obejmują skurcze przedwczesne z ektopicznych ognisk pobudzenia w przedsionkach lub komorach, trzepotanie i migotanie przedsionków, częstoskurcz napadowy pochodzenia ponadkomorowego, częstoskurcz komorowy i migotanie komór. Można wymienić jeszcze także częstoskurcz nienapadowy i patologiczny rzadkoskurcz. Praktycznie można wyróżnić następujące typy zaburzeń rytmu: zaburzenia w powstawaniu prawidłowego rytmu w węźle zatokowym, zaburzenia w przewodzeniu bodźców i wzrost automatyzmu pozazatokowego (wzrost pobudliwości II- i III-rzędowych ośrodków bodźcotwórczych). Zaburzenia rytmu rozwijają się na różnym tle, np. nerwowo-wegetatywnym, w nadczynności tarczycy, w miażdżycy naczyń wieńcowych, na tle toksycznym (zatrucia potasem, glikozydami naparstnicy, chininą, barem itp.) oraz zapalnym. Leczenie musi uwzględnić także usunięcie tych czynników etiologicznych.
Zaburzenia rytmu
Sign in
Witamy! Zaloguj się na swoje konto
Forgot your password? Get help
Password recovery
Odzyskaj swoje hasło
Hasło zostanie wysłane e-mailem.