Ślina jest wydzieliną trzech par dużych ślinianek (przyusznych, podjęzykowych i podszczękowych) oraz licznych gruczołów błony śluzowej jamy ustnej. Ślina jest bezbarwnym ciągnącym się płynem, zawierającym dużo mucyny oprócz drobnych ilości albumin i globulin oraz sole mineralne, m.in. tiocyjanian sodowy NaSCN. Jony SCN przedostające się do śliny z krwiobiegu są wynikiem procesów odtruwających, które zachodzą w organizmie. Cyjanki łatwo przechodzą w tiocyjaniny. U palaczy tytoniu ilość tiocyjanianów w ślinie zwiększa się wskutek przedostania się do krwiobiegu przez drogi oddechowe cyjanowodoru wytwarzającego się w niewielkich ilościach przy paleniu papierosów. Ważnym składnikiem śliny jest enzym 4-glukanohydrolaza a-1, 4-glufcanu (a-amylaza) rozkładająca skrobię na dekstrynę i maltozę. Ślinianki unerwione są przez nerwy przywspółczulne i współczulne. Drażnienie zakończeń nerwów przywspółczulnych wywołuje rozszerzenie naczyń i zwiększenie wydzielania rzadkiej, obfitej śliny. Drażnienie nerwów współczulnych powoduje zwiększenie naczyń i wydzielanie gęstej, ciągnącej się śliny w niewielkiej ilości. Leki pobudzające zakończenia nerwów przywspółczulnych (receptory M i N) powodują zwiększenie wydzielania śliny. Działanie takie wykazują: acetylocholina, acetylometylocholina, karbamylocholina, muskaryna, arekolina, pilokarpina i fizostygmina; pobudzają one receptor M. Inne natomiast, np. pikrotoksyna,. zwiększają wydzielanie śliny przez pobudzenie ośrodków przywspółczulnych.
Wydzielanie sliny
Sign in
Witamy! Zaloguj się na swoje konto
Forgot your password? Get help
Password recovery
Odzyskaj swoje hasło
Hasło zostanie wysłane e-mailem.